Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
verum etiam volucres animae sumus inque ferinas
possumus ire domos pecudumque in corpora condi,
corpora, quae possunt animas habuisse parentum
460
aut fratrum aut aliquo iunctorum foedere nobis
aut hominum certe, tuta esse et honesta sinamus
neve Thyesteis cumulemus viscera mensis!
Quam male consuescit, quam se parat ille cruori
impius humano, vituli qui guttura cultro
465
rumpit et inmotas praebet mugitibus aures,
aut qui vagitus similes puerilibus haedum
edentem iugulare potest, aut alite vesci,
cui dedit ipse cibos! Quantum est, quod desit in istis
ad plenum facinus? Quo transitus inde paratur?
470
Bos aret aut mortem senioribus imputet annis,
horriferum contra borean ovis arma ministret,
ubera dent saturae manibus pressanda capellae!
Retia cum pedicis laqueosque artesque dolosas
tollite nec volucrem viscata fallite virga,
475
nec formidatis cervos includite pennis,
nec celate cibis uncos fallacibus hamos!
Perdite, siqua nocent, verum haec quoque perdite tantum:
ora vacent epulis alimentaque mitia carpant!”
Egeria. Hippolytus.
Talibus atque aliis instructum pectora dictis
480
in patriam remeasse ferunt ultroque petitum
accepisse Numam populi Latiaris habenas.
Coniuge qui felix nympha ducibusque Camenis
sacrificos docuit ritus gentemque feroci
adsuetam bello pacis traduxit ad artes.
485
Qui postquam senior regnumque aevumque peregit,
exstinctum Latiaeque nurus populusque patresque