Metamorphoses, TEI XML Edition Enhanced with Syntax Diagrams for 1.1-1.9 and 1.163-1.773. Ovid. Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Adspicit hunc Pentheus oculis, quos ira tremendos
fecerat, et quamquam poenae vix tempora differt,
“o periture tuaque aliis documenta dature
580
morte” ait, “ede tuum nomen nomenque parentum
et patriam, morisque novi cur sacra frequentes.”
Ille metu vacuus “nomen mihi” dixit “Acoetes,
patria Maeonia est, humili de plebe parentes.
Non mihi quae duri colerent pater arva iuvenci,
585
lanigerosve greges, non ulla armenta reliquit;
pauper et ipse fuit, linoque solebat et hamis
decipere et calamo salientes ducere pisces.
Ars illi sua census erat. Cum traderet artem,
“accipe quas habeo, studii successor et heres,”
590
dixit “opes.” Moriensque mihi nil ille reliquit
praeter aquas: unum hoc possum appellare paternum.
Mox ego, ne scopulis haererem semper in isdem,
addidici regimen dextra moderante carinae
flectere et Oleniae sidus pluviale capellae
595
Taygetenque hyadasque oculis arctonque notavi
ventorumque domos et portus puppibus aptos.
Forte petens Delum Chiae telluris ad oras
applicor et dextris adducor litora remis,
doque leves saltus udaeque inmittor harenae.
600
Nox ubi consumpta est (aurora rubescere prima
coeperat), exsurgo, laticesque inferre recentes
admoneo monstroque viam, quae ducat ad undas.
Ipse, quid aura mihi tumulo promittat ab alto
prospicio comitesque voco repetoque carinam.
605
“Adsumus en!” inquit sociorum primus Opheltes,
utque putat, praedam deserto nactus in agro,